1880[;]-1968
Ο Ιωάννης Πασαλίδης του Γεώργιου γεννήθηκε στη Σάντα της Τραπεζούντας μεταξύ των ετών 1880-1886. Σπούδασε Ιατρική στην Οδησσό και στη συνέχεια στη Μόσχα. Μετά το τέλος των σπουδών του εργάστηκε ως γιατρός στο Σοχούμ και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά με το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (μενσεβίκοι) με το οποίο εξελέγη αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο των Λαών της Αμπχαζίας και βουλευτής της Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Γεωργίας. Μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων κατέφυγε το 1921 στη Γερμανία και στη συνέχεια στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1923, συμπράττοντας με τη Δημοκρατική Ένωση υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, και εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση, δηλώνοντας εκπρόσωπος της σοσιαλιστικής ομάδας. Στις εκλογές του 1926 πολιτεύθηκε με τη Σοσιαλιστική Εργατοαγροτική και Προσφυγική Παράταξη χωρίς να εκλεγεί. Δεν έλαβε μέρος στις επόμενες εκλογές του Μεσοπολέμου. Εν όψει των εκλογών του 1936 ο Ιω. Πασαλίδης συνεργάστηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ) στο εκλογικό σχήμα του Παλλαϊκού Μετώπου χωρίς ο ίδιος να πολιτευθεί. Την περίοδο της Κατοχής ο Ι. Πασαλίδης φυλακίστηκε στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε ως την Απελευθέρωση.
Μεταπολεμικά, ο Ιω. Πασαλίδης συμμετείχε στην Κεντρική Επιτροπή του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) ως εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το 1946 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και παρέμεινε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Ιω. Πασαλίδης συμμετείχε στη συγκρότηση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) το καλοκαίρι του 1951 και αναδείχθηκε πρόεδρος του κόμματος, θέση την οποία διατήρησε έως την επιβολή της δικτατορίας το 1967. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 19ης Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους με την ΕΔΑ χωρίς να εκλεγεί, ωστόσο ανακηρύχθηκε βουλευτής Αθηνών στις 12 Δεκεμβρίου, μετά την ακύρωση της εκλογής των εξόριστων και φυλακισμένων από το Εκλογοδικείο, στη θέση του Κωνσταντίνου Γαβριηλίδη. Επανεξελέγη επανειλημμένα βουλευτής με την ΕΔΑ στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 ο Ιωάννης Πασαλίδης τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό όπου και απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 1968.